Limity zadłużenia są jednym z elementów pomagających określić zdolność kredytową osoby ubiegającej się o kredyt hipoteczny. Określane są pod mianem – wskaźnik DTI.
Definicję wskaźnika DTI, „Debt to Income” (z ang. długu do dochodu) można określić przez współczynnik sumy zadłużenia klienta, czyli wszystkich jego rat pożyczek i kredytów spłacanych w momencie obliczania zdolności kredytowej, wraz ratą należną za kredyt mieszkaniowy, który właśnie stara się uzyskać, do jego dochodu obliczanego netto.
Limity zadłużenia określane są przez Komisję Nadzoru Finansowego poprzez wydawaną Rekomendację S. Obecnie nie zawiera ona maksymalnej wartości wskaźnika DTI, ustala jednak poziomy szczególnej uwagi, których przekroczenie powinno przytrafiać się incydentalnie oraz z pełną świadomością podjętego ryzyka przez obie strony umowy.
Kredyt hipoteczny o zwiększonym ryzyku określany jest w momencie przekroczenia 40% DTI dla osób uzyskujących dochód poniżej regionalnej średniej dochodu. Dla pozostałych klientów banków, wartość ta wynosi 50% (sprawdź oferty kredytów hipotecznych).
Przykładem może stać się tu dwuosobowa rodzina posiadająca wpływy w sumarycznej wysokości 4200 zł. Posiadają już pożyczkę gotówkową, której rata wynosi 200 zł i starają się o kredyt hipoteczny, którego rata ma wynosić 1480 zł.
Suma dochodów netto: 4200 zł
Rata pożyczki gotówkowej: 200 zł
Rata kredytu hipotecznego: 1480 zł
Wskaźnik DTI: [(1480 + 200) / 4200] * 100% = 40%
Zatem jest to maksymalna rata, z jaką zmieszczą się we proponowanym wskaźniku 40 %.
Obniżenie tych wartości w stosunku do poprzedzających ma zmniejszyć prawdopodobieństwo wyniknięcia problemów ze spłatami kredytów. Jednocześnie ma pozwolić na zapewnienie kredytobiorcy oraz jego rodzinie odpowiedniego standardu życia po opłaceniu raty kredytu. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do komplikacji wynikających jedynie z drożejących cen podstawowych artykułów żywieniowych, ubrań i transportu, nie wspominając o przejściowych kłopotach z zatrudnieniem.
